เนื้อร้อง( เกริ่น ) หละสาวโพนทองมายืนเก้อ
คำสัญญานัดเจอบ่เห็นอ้ายน้อมาผ่าน
หละคือจั่งคำอฐิฐานเคยสัญญาน้อกันไว้
ในงานงิ้วที่ผ่านมาหละสาธุเด้อ
หละสาธุเด้อผู้ข้า วอนเจ้าปู่ซอยดลใจ
ให้อ้ายกลับคืนมาเร็วไว เป็นจั่งได๋ให้คอยช่วยเดือนสามคล้อยลมพัดวอยๆใกล้สิ้นกุมพา
ดอกมันปาเริ่มสิเบ่งบาน เต็มต้น
คิดฮอดเด้ คิดฮอดแต่ผู้ลางคน
ดอกจานบานแล้วล่วงหล่น
ผ่านกี่ฝนแล้วอ้ายบ่มาใจคองถ่าคอยอ้ายกลับมาบ้านเฮา
หรือลืมแล้วบ้อผู่บ่าว ว่ามีคนรออ้ายกลับคืนนา
สัญญากันไว้งานงิ้วปีกลายอ้ายบอกสิมา
นี้จนสิ้นเดือนกุมพา เลยเข้า มีนา เมษายนกะยังบ่เห็นส้น คนที่อยู่ทางไกล
ฮู้บ่ว่าหัวใจมันสุดแสนจะหมองหม่น
ได้แต่เฝ้ารอ รออ้ายกลับมาหาหน้ามน
น้ำตาร่วงหล่นสุดจำทนแสนทรมาน( ลำ ) ไปไกลบ้าน ไกลบ้าน นานแล้วบ่ข่าว
ลมหนาวพัดจ้อยผันเย็นตึ้งใส่ใจ
ปล่อยถิ่มไว้บ่มาไถ่มาถาม
จนเข้าเดือนสามกะยังบ่อ้าย
หรือว่าใจอ้ายไปหลงคำย่อง
ลืมผู่สาวโพนทองคนนี้แล้วบ่
จั่งให้รอคอยอ้าย หลายเดือนแล้วบ่ข่าวมาคิดฮอดแววตาคิดฮอดสัญญาพาใจเศร้า
กอดความเหงาเฝ้าห่วงใยใจเหว่หว้า
เดือนสามคล้อยลมพัดวอยๆ ใกล้สิ้นกุมพา
คือจั่งสายลมส่า มันคอยฟ้องน้องอยู่ทุกวันตั้งแต่วันนั่นสิคิดฮอดกันบ้างแหน่บ่น้อ
ว่าคนที่รอ มันแสนทรมาน
จากใจคนคอย อยู่ทางนี้ยังเฝ้ารอวัน
ย่านแต่ลืมกัน ย่านใจอ้ายนั่นมาเปลี่ยนไป( ลำ ) หัวใจมันกะยังคอยถ่า
หรือวาสนา ผลาชินบ่ส่อง
ปล่อยให้สาวโพนทองได้แต่นั่งสะอื้น
สะอื้นโอ้ย สะอื้นๆ ได้ยืน หละยืนๆ ยืน คอยอ้าย
น้ำตาไหล หละไหลลงรินย้อย ( ซ้ำ )
ยังเฝ้ายังคอย อ้ายคืนบ้าน......อ้ายคืนบ้าน...เออ |
